Μια Νύχτα στο Μουσείο: ΑΛΕΚΟΣ ΦΑΣΙΑΝΟΣ

Ο Αλέκος Φασιανός γεννήθηκε στην Αθήνα το 1935. Μελέτησε την αρχαία ελληνική αγγειογραφία και τη Βυζαντινή εικονογραφία. Ασχολήθηκε επίσης με τη χαρακτική, τον σχεδιασμό αφισών, καθώς και τη σκηνογραφία, συνεργαζόμενος κυρίως με το Εθνικό Θέατρο Αθηνών. Ανέλαβε την εικονογράφηση αρκετών βιβλίων, στην Ελλάδα και το εξωτερικό, γνωστών ποιητών και συγγραφέων. Έχει επίσης εκδώσει και δικά του κείμενα, πεζά και ποιητικά.

Το χαρακτηριστικό ύφος του Φασιανού διαμορφώνεται στις αρχές της δεκαετίας του '60. Τρία βασικά θέματα έμειναν αναλλοίωτα στη διάρκεια της πορείας του: άνθρωπος, φύση, περιβάλλον. Η σπουδή του ελληνικού πολιτισμού και η ενασχόληση με τις γραφικές τέχνες και τη χαρακτική επηρέασαν και το ζωγραφικό του έργο. Στις πρώτες συνθέσεις του κυριαρχεί η μορφή του αξιωματικού, με τα φουσκωτά, κόκκινα μάγουλα, τα φανταχτερά σιρίτια στη στολή και το γελοιογραφικά υποβλητικό ύφος. Σταδιακά οι μορφές κινούνται και αποκτούν δική τους ζωή. Γίνονται ζεύγη, που γεμίζουν τον χώρο, μόλις αγγίζοντας η μία την άλλη, μένοντας ωστόσο ενωμένες σχεδιαστικά σε μία μάζα.

Μέσα στην πολύχρονη ζωγραφική περιπέτεια του Αλέκου Φασιανού, ''οι ποδηλάτες'' (μπλε , κόκκινοι ή λευκοί), θεωρούνται σήμα κατατεθέν για το έργο του ζωγράφου. Ένα εμβληματικό στοιχείο στη ζωγραφική του, όπου αναδύεται μέσα από τους μύθους της παιδικής του μνήμης και που από το 1966 συνοδεύει μόνιμα το έργο του. Μάλιστα πολλοί από αυτούς τους πίνακες είναι ζωγραφισμένοι πρωτοχρονιές!

Ο ζωγράφος χρησιμοποιούσε το ποδήλατο ως μέσο μετακίνησης, φέρνοντάς το μάλιστα από το Παρίσι κατά τα πρώτα μεταπολιτευτικά χρόνια. Η αφιλόξενη όμως ελληνική πρωτεύουσα άρχισε να γίνεται σταδιακά επικίνδυνη για τους ποδηλάτες και σύντομα ο ζωγράφος αναγκάζεται να το εγκαταλείψει. Έτσι έμειναν μόνο οι ζωγραφισμένοι ποδηλάτες με τις λυτές κόμες στον αέρα να μας παρασύρουν στη μαγεία των χρωμάτων.

Ο φέρων το ποδήλατό του (ακρυλικά) 1-1-88