ΚΟΥΡΟΙ - ΚΟΡΕΣ

Την παρακάτω ανάρτηση έκανε η μαθήτρια της Ε' τάξης Βελετζέκη Γεωργία.

Ο Κούρος, για τις γυναίκες αντίστοιχα Κόρες, είναι αγάλματα - που εξελίσσονται σε αγαλματίδια μετά την μέση αρχαϊκή περίοδο 580 π.Χ. και επέκεινα - που δεσπόζουν στην ελληνική τέχνη. Οι Κούροι είναι γυμνοί, ενώ οι κόρες είναι ντυμένες, όπως η Πεπλοφόρος κόρη. Τους Κούρους μπορεί κανείς να τους γνωρίσει και να τους μελετήσει κυρίως στο Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών και τις Κόρες στο Μουσείο Ακρόπολης. 

Κούρος Αναβύσσου ("Κροίσος"), Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών

Κούρος Σάμου, Αρχαιολογικό Μουσείο Σάμου

Οι Κούροι είναι εμπνευσμένοι από αιγυπτιακά πρότυπα, διαφέρουν όμως σημαντικά από αυτά. 

Αιγυπτιακό άγαλμα και ελληνικός Κούρος

Οι αιγυπτιακοί Κούροι υποβαστάζονται προς τα πίσω από ένα στήριγμα, ενώ οι ελληνικοί είναι εντελώς ελεύθεροι. Οι αιγυπτιακοί καλύπτονται από ένα λεπτό ύφασμα και είναι δοσμένοι με συμβατικά μέτρα, προκαθορισμένα επί χιλιετηρίδες ολόκληρες που κάθε φορά επαναλαμβάνονται., ενώ οι Κούροι είναι εντελώς γυμνοί. Είναι αγάλματα που στήνονταν στα ιερά για τον θεό. Είναι είτε η εικόνα του ίδιου του θεού είτε η εικόνα του ανθρώπου που προσφέρεται στον θεό. Επίσης στήνονταν σε τάφους ανδρών με τους οποίους όμως δεν έμοιαζαν, απλά θύμιζαν τη λεβεντιά, τη δύναμη και την ομορφιά τους. 

Γενικά, οι Κούροι έχουν αυστηρή μετωπικότητα, δηλαδή είναι φτιαγμένοι κατά μέτωπον (κατ΄ενώπιον), έχουν πλατείς ώμους και λεπτή μέση. Τα χέρια, με σφιγμένες γροθιές, είναι τεντωμένα και συνήθως κολλημένα στα πλευρά (σπάνια κάμπτονται οι αγκώνες). Το αριστερό πόδι φέρεται ελαφρά προς τα εμπρός· είναι η λεγόμενη «προβολή του Κούρου». Τα μαλλιά είναι μακριά με πολυάριθμους πλοκάμους στους οποίους υπάρχουν κόμβοι σαν μαργαριτάρια (μαργαριτόσχημα). Οι τεχνίτες έφτιαχναν τους βοστρύχους του μετώπου σαν να ήταν κοσμήματα, δηλαδή κατά τρόπο μάλλον συμβατικό. Αντίθετα με τους αιγυπτιακούς Κούρους, που όπως αναφέρθηκε είναι δοσμένοι με συμβατικά δεδομένα, οι ελληνικοί Κούροι κατά τα 150 και πλέον χρόνια της παραγωγής τους διαρκώς εξελίσσονται παράλληλα με την καλύτερη γνώση του ανθρώπινου σώματος. Σ΄αυτό συνετέλεσε και το υλικό από το οποίο είναι φτιαγμένοι, γιατί ενώ οι Αιγύπτιοι δούλευαν δύσκολα σκληρές έγχρωμες πέτρες, οι Έλληνες με διαρκώς αυξανόμενη επιτηδειότητα επεξεργάζονταν τα μαλακότερα άσπρα ελληνικά μάρμαρα. Η ερμηνεία των Κούρων εξακολουθεί να αποτελεί ένα αίνιγμα. Οι περισσότεροι μελετητές πιστεύουν, ότι αποτελούν εξιδανικευμένες απεικονίσεις ανδρών και όχι συγκεκριμένων προσώπων. Ωστόσο, η επιγραφή στη βάση του Κούρου της Αναβύσσου (Κροίσου) έχει προκαλέσει συζητήσεις, ως προς το εάν αναφέρεται απλώς στον νεκρό ή και στη μορφή του αγάλματος. Άλλοι, εξάλλου, ερευνητές πιστεύουν, ότι, τουλάχιστον, ορισμένοι από αυτούς αποτελούσαν απεικονίσεις του θεού Απόλλωνα. 

ΟΙ ΚΟΡΕΣ ΤΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ

Πεπλοφόρος

Κορυφαίο έργο αττικού εργαστηρίου. Το όνομά της οφείλεται στο ένδυμα που φορά, είδος πέπλου. Πιθανώς απεικονίζει όχι μια Κόρη αλλά τη θεά Άρτεμη με βέλη και τόξο στα χέρια. Γύρω στο 530 π.Χ. Μάρμαρο Πάρου. 

Κόρη του Αντήνορος

Η μεγαλύτερη Κόρη της Ακρόπολης, έργο του σπουδαίου γλύπτη Αντήνορα. Η επιγραφή αναφέρει: Ο Νέαρχος, ο κεραμέας(;), αφιέρωσε το άγαλμα στην Αθηνά ως απαρχή (από τα πρώτα κέρδη). Το κατασκεύασε ο Αντήνορας, ο γιος του Ευμάρους. 525-500 π.Χ. Μάρμαρο Πάρου (άγαλμα) και Πεντέλης.

Η κόρη του Ευθυδίκου

Χωρίς το χαμόγελο των παλαιότερων Κορών έχει πλέον περάσει το κατώφλι του ονομαζόμενου Aυστηρού Ρυθμού. Η επιγραφή αναφέρει: Ο Ευθύδικος, ο γιος του Θαλιάρχου, αφιέρωσε (το άγαλμα). Γύρω στο 480 π.Χ. Μάρμαρο Πάρου (άγαλμα, Ακρ. 686) και Πεντέλης. 

 

Η κόρη με τα αμυγδαλωτά μάτια

Λεπτοκαμωμένη και εκφραστική είναι από τις ωραιότερες Κόρες της Ακρόπολης. Γύρω στο 500 π.Χ. Μάρμαρο Πάρου.